Feest

De vastenmaand is ten einde, joepie nu mag er weer gegeten en gedronken worden tijdens de dag! Een maand lang heb ik tijdens mijn werk niet gegeten en gedronken om het vasten van mijn collega’s te respecteren. Gelukkig zijn de werktijden tijdens ramazan korter, dus was het niet echt een probleem om mij daaraan te houden. Hoewel het in dit warme weer wel erg aangenaam is om te kunnen drinken.

 Allerlei mensen hadden voorspeld dat mijn collega’s nogal humeurig zouden zijn tijdens de vastenperiode, maar eigenlijk viel dat wel mee. Ze waren wel moe, dat was duidelijk. Dat kan ook niet anders als je om twee uur moet opstaan om te eten en dan om vier uur om te bidden. Ik vond het eigenlijk knap hoe ze toch nog redelijk normaal konden functioneren.

Na een lange maand van vasten mocht er dan eindelijk feest gevierd. Drie dagen lang was het eid, wellicht beter bekend als suikerfeest. Iedereen koopt dan noten en gedroogd fruit en snoepjes om aan het bezoek uit te delen. Bovendien is het de ideale gelegenheid om een nieuwe outfit aan te schaffen. Een beetje zoals Kerstmis bij ons.

Voor mij betekende eid een weekje verlof en een uitnodiging van mijn collega om op bezoek te komen. Door de complexiteit van de veiligheidssituatie hadden we afgesproken bij het huis van haar broer. Hoewel ik de enige bezoeker was (op dat moment), leek het wel of er verschillende families verwacht werden. De tafel, lees tafelkleed op de grond, was overdekt met rozijnen, verschillende soorten noten, gedroogde kikkererwten (een lekkernij hier), gedroogde moerbeien, appels en druiven. Bovendien had mijn collega ook nog bulani voor mij gemaakt. Dat is een soort van gevulde pannenkoek met bijvoorbeeld aardappelen of spinazie die nadien dan gefrituurd wordt. Hierbij moet je weten dat het drie uur ’s middags was, dus niet echt de tijd voor een volumineuze maaltijd. Toch werd ik voortdurend aangespoord om meer te eten. Dat is allemaal deel van de overweldigende gastvrijheid hier. Toch moet ik zeggen dat ik er erg van genoten heb.